Η Ισαραία Βασιλική Μαντέλου διακρίθηκε σε υψηλή θέση, στον 2ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό των εκδόσεων ΝΙΚΑΣ (Σόλωνος 120, Αθήνα) με θέμα: «Αφανείς Ήρωες του 1821». Το διακριθέν διήγημα της κ. Μαντέλου έχει τίτλο: «Η στιγμή που αλλάζει…» και βασίζεται στην αληθινή ιστορία της προέλευσης του επωνύμου της οικογένειας Βελλή. Το διήγημα θα εκδοθεί σε συλλογή, από τις εκδόσεις ΝΙΚΑΣ.
Ο Σύλλογός μας συγχαίρει την κ. Μαντέλου Βασιλική για την διάκρισή της, η οποία για ακόμα μία φορά αναδεικνύει το Ίσαρη μέσα από το λογοτεχνικό της έργο και της εύχεται εις ανώτερα!
Ακολουθεί το διακριθέν διήγημα:
«Η στιγμή που αλλάζει»
Τον περίμεναν νωρίτερα. Κάθε μήνα τον περιμένουν, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος. Είναι η μέρα όπου οι άνδρες του χωριού δεν πηγαίνουν στα χωράφια ούτε στα ζωντανά τους. Μένουν εδώ, για να τον συναντήσουν, όχι από επιθυμία αλλά από μια «συνήθεια» που δεν μπορούν να απαλλαχτούν. Κάθονται στις πεζούλες, περιμετρικά της πλατείας και τη γεμίζουν ασφυκτικά. Όμως σήμερα έχει αργήσει. Οι ομιλίες σταματούν, τα μάτια τους παγώνουν και τα κορμιά μένουν ασάλευτα. Εμφανίζεται μόνος, πάνω στο άλογό του, φορώντας τo κατακόκκινo πανωφόρι με τα περίτεχνα συρίτια - ίσως πιο κόκκινο από ποτέ. Μπαίνει στην πλατεία του χωριού. Αμίλητοι όλοι τον παρακολουθούν. Διασχίζει το δρόμο και κατευθύνεται στην Κεντρική βρύση. Μα δεν είναι σαν τις άλλες φορές. Σήμερα είναι παράξενα σιωπηλός. Δείχνει σίγουρος, για τη χαρά που προσπαθεί να κρύψει, το χαμόγελό του.
Ξαφνικά ακούστηκε κάποιος να φωνάζει: «Ρεμβούτσο, τώρα που ντύθηκες σαν τον Βελλή-Μπέη, θα μας ζητήσεις και το χαράτσι;». Μια βροντερή φωνή απάντησε: «Πιείτε όλοι κρασί! Σήμερα κερνάει ο Βελλή-Μπέης! … και το χαράτσι, κέρασμά σας!». Ο Ρεμβούτσος είναι καβάλα στο άλογο του Μπέη! Φοράει και τα ρούχα του, ματωμένα, μα είναι τα ίδια ρούχα! Είναι η μέρα που ο Βελλή-Μπέης με τους υπασπιστές του, ανεβαίνει στου Ίσαρη, για να μαζέψει το φόρο, το μόχθο και το βάσανο, από τα τσιφλίκια του στα ορεινά χωριά του Μοριά.
Τα βλέμματα γαληνεύουν και τα πρόσωπα ανακουφίζονται καθώς συνειδητοποιούν ότι στο άλογο του Μπέη, είναι ο δικός τους συγχωριανός. Ξεσπούν σε χειροκροτήματα και χωρατά, πριν ακόμη απαντήσουν σε όλες τις ερωτήσεις που γυρνάνε, με απίστευτη ταχύτητα, στο μυαλό τους. Τον ακουμπούν, τον πειράζουν, πίνουν κρασί μαζί του, τον θαυμάζουν για το κατόρθωμά του! Έχουν τόσο πολλή ανάγκη από αυτό το γέλιο μέσα στον ασφυκτικό αγέρα της καθημερινής τους σκλαβιάς. Το γέλιο τους είναι πηγαίο, θριαμβευτικό, λεύτερο. Έστω για μια στιγμή μονάχα, μα λεύτερο. Ένα γέλιο πλατύ και λυτρωτικό συνάμα, σχεδόν ηρωϊκό.
Ήταν η στιγμή που ο Ρεμβούτσος είδε τον Βελλή - Μπέη να έρχεται από το λιοτριβειό προς τη βρύση του Κούκη και ο φόβος νικήθηκε από την επιθυμία. Την πρωτόγνωρη επιθυμία που επιβάλλει η αξιοπρέπεια στην ανθρώπινη ζωή. Τα μάτια της ψυχής του, βίαια έκλεισαν. Εικόνες από το παρελθόν, κινήθηκαν απειλητικά και στριμώχτηκαν μέσα του. Είχαν φωνή και ούρλιαζαν, τόσο δυνατά που τον στοίχειωσαν. Αυτές έβλεπε από τα σφραγισμένα μάτια του. Μόνο αυτές, κανέναν άλλον.
Είναι η στιγμή που το κανάτι τρομάζει το άλογο και το κουμπούρι κοκκινίζει ακόμη περισσότερο τη στολή του Βελλή - Μπέη. Είναι τ’ αγκωνάρια που κατρακυλούν στην κατηφοριά της βρύσης και ακούγονται σαν ποδοβολητό δυνατών ανδρών. Είναι η ίδια στιγμή που η ακολουθία του Μπέη, είχε μείνει πιο πίσω στην ανηφόρα, όταν αντιλαμβάνεται την ενέδρα και φεύγει για να σωθεί.
Τα πόδια πατούν γερά στη γη, οι ώμοι χαλαρώνουν το βάρος που κουβαλούν και τα χέρια πέφτουν αδειανά από το χρέος που τα όπλισε. Η ανακούφιση έρχεται με τα λάφυρα που βαραίνουν από το αίμα που τα μούσκεψε.
Είναι αυτή η στιγμή που φέρνει τη δικαιοσύνη και την ελευθερία ως δωρεά σε όλους. Είναι η ψυχή που ζυγίζει βαρύτερα το γέλιο από το κλάμα, ακόμη και αν ξέρει καλά, ότι τα αντίποινα θα πονέσουν περισσότερο. Είναι η λαχτάρα που περιμένεις να νιώσεις μέσα σου, την πρωτόγονη ορμή της ζωής. Μόνο αν τη ζήσεις, θα νιώσεις ήρωας. Ήρωας στην αγορά του χωριού σου, για μια λυτρωτική στιγμή, την ίδια ακριβώς στιγμή που όλοι οι άλλοι ήθελαν να κάνουν δική τους…..μα δύναμη δεν βρήκαν, ποτέ.
Είναι η στιγμή που αλλάζει το όνομα ολάκερης οικογένειας…..για πάντα και από Ρεμβούτσο όλοι πλέον θα τον λένε Βελλή.